Edward Bach, arts en homeopaat

Uit: Wikipedia

Edward Bach (Mosely 24-09-1886 – Didcot 27-11-1936) was een Engelse arts, bacterioloog, homeopaat en kruidengenezer.
Hij werkte onder meer in het Londense Universiteitsziekenhuis waar hij verschillende vaccins ontwikkelde.
In het Londense Homeopathisch Ziekenhuis kwam hij in aanraking met het werk van Samuel Hahnemann, de grondlegger van de homeopathie.

Uiteindelijk liet Bach Londen en de 'orthodoxe geneeskunde' achter zich en trok naar het platteland op zoek naar 'natuurlijke remedies'. ‘
De jaren 1928 tot 1936 besteedde hij aan het zoeken naar bloemen met geneeskrachtige eigenschappen. Dit werd de basis van de ook heden nog toegepaste Bach-bloesemtherapie.

Hij schreef zijn kijk op gezondheid en ziekte op in zijn boeken "Genees uzelf" en "Bevrijd uzelf".
Hierin stelt hij dat ziekte volgens hem het materiële gevolg is van een spirituele onvolkomenheid van de patiënt. Het aanpakken van het gevolg (de ziekte) heeft in zijn ogen dus geen zin. Zijn remedies zijn dan ook niet gericht op lichamelijke ziekten, maar op de spirituele situatie van de patiënt. Hij schreef ze voor op basis van gemoedstoestanden die een mens uit evenwicht brengen, zoals zorgen, angst, onzekerheid, boosheid, fanatisme en dergelijke.

Korte levensgeschiedenis:
Op 20-jarige leeftijd begon hij aan een medische studie aan de universiteit van Birmingham. Vandaaruit ging hij naar het Londense Universiteitsziekenhuis en behaalde daar in 1912 het niet-universitaire "Conjoint" (samengevoegde) diploma M.R.C.S. (Membership of the Royal College of Surgeons) en L.R.C.P. (Licentiate of the Royal College of Physicians). Met deze diploma's op zak mocht hij in Londen als arts praktiseren, en veel studenten deden daarom dit examen al voordat ze waren afgestudeerd. Vervolgens behaalde hij in 1913 de universitaire graden M.B. (Bachelor of Medicine) en B.S. (Bachelor of Surgery), en rondde hij in 1914 zijn studie af met een D.P.H. (Doctor of Public Health) in Cambridge. Als student had Bach al meer interesse in de patiënten dan in hun ziektes. Hij was ervan overtuigd dat de persoonlijkheid van een mens een belangrijke invloed heeft op diens gezondheid, en kon zijn patiënten urenlang bestuderen om hun persoonlijkheid te kunnen begrijpen.

In 1913 behaalde hij zijn dokter graden MB en BS. Hij begon als eerste-hulp-arts in het University College Hospital, en later dat jaar als eerste-hulp-chirurg in het London Temperance Hospital, waarmee hij na enkele maanden al moest stoppen omdat zijn gezondheid hem in de steek liet. Daarop begon hij een eigen praktijk in Harley Street, en merkte dat de medische wetenschap nog weinig kon uitrichten tegen chronische ziekten. Hij vroeg zich af waarom de ene mens ziek wordt, en een andere mens die aan dezelfde omstandigheden wordt blootgesteld niet.

Op die manier raakte hij geïnteresseerd in de leer van de immuniteit en legde zich toe op onderzoek als Assistent Bacterioloog aan het University College Hospital. Hij ontdekte een verband tussen chronische ziekten en de aanwezigheid van bepaalde bacteriën in de darmflora, en vroeg zich af of hun aanwezigheid het herstel bevorderde of juist tegenhield. Zijn idee om de gevonden bacteriën terug te injecteren had resultaat, maar het gebruik van de injectienaald stond hem tegen.

In 1917 was Bach naast zijn eigen praktijk en zijn onderzoek als bacterioloog ook verantwoordelijk voor 400 ziekenhuisbedden voor oorlogsgewonden, en actief aan de Hospital Medical School. In juli 1917 had hij een zware bloeding die een operatie nodig maakte waarbij een tumor werd verwijderd. Hij kreeg nog 3 maanden te leven en vastbesloten om die korte tijd zo goed mogelijk te besteden, werkte hij harder dan ooit om nog zoveel mogelijk van zijn werk af te kunnen maken. Aan het einde van die drie maanden voelde hij zich echter beter dan ooit, en zijn conclusie was dat een mens die met liefde het werk doet waarvoor hij geroepen is, ook gezond en gelukkig is.

Toen in 1918 een plaats vrijkwam voor een patholoog en bacterioloog aan het London Homoeopathic Hospital werd hij daar aangenomen. Hij maakte er kennis met het werk van Samuel Hahnemann, de grondlegger van de hedendaagse homeopathie.
Hahnemann was er net als hijzelf van overtuigd dat elk geval anders is en individueel behandeld dient te worden: behandel de patiënt, niet de ziekte.

Op zoek naar een manier om zijn allopathische werk te combineren met dat van Hahnemann werkte hij zijn vaccinerende injecties om tot homeopathische nosodes die via de mond konden worden ingenomen. (Een nosode is een homeopathisch middel dat, net als een vaccin, gemaakt is van de ziekteverwekker of van ziek weefsel.) Deze 7 nosodes worden nu nog gebruikt als de Bach-nosodes.

In 1922 verliet het Homoeopathic Hospital en opende weer een eigen laboratorium.

Zijn ideaal om natuurlijke geneesmiddelen te maken zorgde dat hij vanaf 1928 steeds vaker in de natuur op zoek ging naar planten die hij kon gebruiken. De bloemen die hij vond prepareerde hij eerst nog op homeopathische wijze en probeerde ze uit op zichzelf en zijn patiënten.

In september 1928 vond hij de eerste planten die aan zijn wensen voldeden, en hij besloot om de wetenschappelijke en kunstmatige medicijnen achter zich te laten.
In 1932 rondde hij met de vondst van de twaalfde remedie het eerste deel van zijn werk af.
In 1933 publiceerde hij de eerste versie van zijn boekje "De twaalf genezers".
Hij vond in 1933 nog 4 remedies en vulde zijn boekje aan tot "De twaalf genezers & vier helpers", en in 1934 tot "De twaalf genezers & zeven helpers". Deze remedies bereidde hij niet langer op homeopathische wijze, maar via een door hemzelf ontwikkelde methode.
In 1934 ging hij op zoek naar een vaste plaats om te wonen in zijn geliefde Thames vallei en vond het huis "Mount Vernon" in Sotwell (bij Wallingford). Daar woonde hij tot zijn dood, en in die omgeving vond hij tussen maart en augustus 1935 nog eens 19 remedies.
In de zomer van 1936 beschreef hij alle remedies op een zo eenvoudig mogelijke manier in de definitieve uitgave van "De twaalf genezers en andere remedies". Hij schreef daarin over zijn behandelsysteem: "in zijn eenvoud kan het gebruikt worden in het huishouden".