Vorming van crème honing

< startpagina < terug naar Kennisbank < terug naar de Gezondheidsvoordelen

De vorming van nectar tot honing.

Het verwerkingsproces van honing begint al bij het verzamelen van de bloemennectar door de honingbij. De bij gebruikt haar speciale, buisvormige tong om de nectar op te zuigen uit de bloem en slaat deze op in haar honingmaag. Ze houdt een kleine portie van de nectar voor zichzelf als eigen energiebron en de rest die ze verzameld heeft brengt ze naar de bijenkast.
Het grootste deel van de verzamelde nectar wordt al tijdens de terugvlucht van de verzamelplaats naar de bijenkast bewerkt. In de speciale honingmaag worden enzymen, organische zuren en andere nuttige stoffen toegevoegd door de honingbij zelf. In de bijenkast wordt de nectar door middel van overhevelen aan de andere bijen in de kast doorgegeven. De honing wordt door de bijen met nog meer enzymen verrijkt en het overtollige water wordt al gedeeltelijk door hen uit de nectar onttrokken. Deze bewerkte nectar wordt dan in de vorm van een druppeltje door de bij in een cel van de honingraat geplaatst. Tijdens het rijpen van de honing in de raat verdampt nog een aanzienlijk deel van het vocht uit de honing en krijgt deze zijn stroperige consistentie. Verse, net verzamelde bloemennectar bevat ongeveer 70% water; volrijpe honing in de bijenkast bevat nog slechts 18% water. Dit voorkomt dat de honing in de loop der tijd gaat gisten. Als laatste proces verzegelen de bijen de honingraat (met de rijpe honing) door een was dekseltje (dat zij zelf produceren; ook wel als “bijenwas zweten” aangeduid in imker termen) te plaatsen over de honingcel. Hierna worden deze volle honingramen in een honingslinger (soort centrifuge) geplaatst waarin de honing uit de raten wordt geslingerd. Op die manier worden de waardevolle bestanddelen die van nature in de honing zit behouden. De honing wordt dan door een zeer fijne zeef gehaald om verontreinigingen zoals was deeltjes en andere onzuiverheden uit de geslingerde honing te filteren. Na het slingeren laat men de honing gedurende 3 tot 5 dagen in een gesloten container rusten zodat bijenwasdeeltjes en andere “vreemde” deeltjes zich op het oppervlak kunnen verzamelen. Door deze schuimlaag 1 tot 2 keer te verwijderen met een spatel ontstaat er een kristalheldere honing. Het enten van honing, oftewel het maken van een crème honing gebeurt door vloeibare honing te mengen met een kleine hoeveelheid al gevormde crème honing (enten genoemd). Dit honingmengel wordt elke dag geroerd zodat de suikerkristallen in de vloeibare honing gebroken worden. Als eindproces houden we een crème-achtige, smeerbare honing over. Honing kristalliseert altijd uit zichzelf in de loop der tijd. De ene soort wat sneller dan de andere. Dat houdt niet in dat de honing slecht geworden is! Het is een natuurlijk proces waarin de suikers zich gaan vormen tot grote kristallen. Dit betekent niet dat de honing slecht is geworden, integendeel. De honing wordt hard, is niet meer smeerbaar, maar kan wel weer vloeibaar gemaakt worden door ze au bain-marie op te warmen. Doe dit echter onder een gecontroleerde temperatuur van niet hoger dan 40°C anders gaan alle waardevolle voedingsbestanddelen die zich van nature in de honing bevindt verloren. Verwarm honing nooit in de magnetron! Elke honingsoort, elke andere soort nectar bevat qua verhouding meer of minder glucose en fructose. Dit houdt in dat ook elke honingsoort zich verschillend gedraagt qua kristallisatie proces in de loop der tijd.